ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ

ΜΕΝΟΎΕΤΟΝα μάθεις να χορεύεις με την απειλή.Σκύβει το κεφάλι αυτή;Σκύβεις κι εσύ με τη σειρά σου.Πόδι μπροστά εκείνη, εσύτο άλλο, βήμα μαζί και πλάι της.Και έτσι να στροβιλίζεστε αργά,από κοντά, με τις περούκεςκαι τα φιογκάκια στα παπούτσιασ' έναν χορό που σας κρατάδεμένους χώρια.Κι όταν ο φόβοςσού ψιθυρίζει στο αυτί, κάτι πηχτάαπογεύματα με γεύση χώματος,να μάθεις να χορεύεις με την απειλή·γιατί ο βασιλιάς γυμνός πάντοτε ήτανκι ο θάνατος πάντοτε σε κοιτούσε·μα εσένα τώρα θάμπωσαν με φωςπρώτη φορά τα μάτια σου και είδες.Και σαν σωπάσει η μουσική και ο χορός,μη γελαστείς και πεις πως επανήλθε ο κόσμος.Τόσο στροβίλισμα άλλαξε θέση τις πυξίδες.Τόσο σκοτάδι χάρισε στους τυφλούς το φως.