ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ

ΜΕΝΟΎΕΤΟ Να μάθεις να χορεύεις με την απειλή. Σκύβει το κεφάλι αυτή; Σκύβεις κι εσύ με τη σειρά σου. Πόδι μπροστά εκείνη, εσύ το άλλο, βήμα μαζί και πλάι της. Και έτσι να στροβιλίζεστε αργά, από κοντά, με τις περούκες και τα φιογκάκια στα παπούτσια σ' έναν χορό που σας κρατά δεμένους χώρια. Κι όταν ο φόβος σού ψιθυρίζει στο αυτί, κάτι πηχτά απογεύματα με γεύση χώματος, να μάθεις να χορεύεις με την απειλή· γιατί ο βασιλιάς γυμνός πάντοτε ήταν κι ο θάνατος πάντοτε σε κοιτούσε· μα εσένα τώρα θάμπωσαν με φως πρώτη φορά τα μάτια σου και είδες. Και σαν σωπάσει η μουσική και ο χορός, μη γελαστείς και πεις πως επανήλθε ο κόσμος. Τόσο στροβίλισμα άλλαξε θέση τις πυξίδες. Τόσο σκοτάδι χάρισε στους τυφλούς το φως.