ΤΡΕΙΣ ΕΝΟΧΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΓΙΑΣΑΝ

Οξύμωρος πως ο τίτλος του βιβλίου. Βιαστικά κρινόμενος δημιουργεί απορίες, προφανώς ειρωνείες και αντιδράσεις. Και τούτο λόγω της μεγάλης αποστάσεως μεταξύ αμαρτωλότητος και αγιότητος. Πράγματι, μεγάλη η απόσταση, η μεγαλύτερη στα ανθρώπινα πράγματα. Αυτό λοιπόν είναι εδώ το θέμα μας, το πώς αυτές οι πολύ ενοχές ηθικά γυναίκες διήνυσαν αυτή την απόσταση, έκαναν την μεγάλη υπέρβαση, διέβησαν τον Ρουβίκωνα, δηλαδή από τη μεγάλη πτώση την ρυπαρή αμαρτωλή ζωή, στο άκρον άωτον της ανθρωπίνης αναβάσεως που είναι η αγιότητα της ζωής. Από το ναδίρ στο ζενίθ.Δικαιολογημένες οι οποίες αντιδράσεις και απορίες για τον κόσμο εκείνο που δεν έχει ουσιαστική σχέση με την βίωση της πίστεως την μετανοημένη εκκλησιαστική-μυστηριακή ζωή, και είναι άγευστος χριστιανικής ζωής. Όντως μεγάλη η πνευματική απόσταση της μιας ζωής από της άλλης. Η πρώτη ζωή, η ζωή των αισθήσεων και της ικανοποιήσεως των κατωτέρων ανθρωπίνων παθών αδυναμιών και ορέξεων, είναι γνωστή και κοινή για πολλούς ανθρώπους. Αυτός ο τρόπος ζωής είναι τόσο γνωστός. Ο άλλος όμως, ο πνευματικός, για πολλούς δεν είναι τόσο γνωστός ή είναι τόσο απόμακρος ώστε δεν φαίνεται να γίνεται κατανοητός. Έτσι δεν γίνεται εύκολα δεκτό το πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος των αισθήσεων, να κάνει το τόσο μεγάλο άλμα και να φθάσει σε ύψη πνευματικά, σε αγιότητα βίου. Πράγματι, χωρίς γνώση της πίστεως και εν Χριστώ ζωής, είναι και ως σκέψη απλησίαστο το θέμα. […]