ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΑΤΟ ΧΕΡΙ

Έχοντας ως φόντο το περιλάλητο “αόρατο χέρι” (Adam Smith) και το μάλλον άγνωστο “ορατό χέρι” της διοίκησης (Alfred Chadler), τα κείμενα αναφέρονται στη χρηματοπιστωτική κρίση, τις αγορές και οργανώσεις, τη διοίκηση και διαχείριση έργων, την ανάπτυξη και ενσωμάτωση του τεχνητού στην κοινωνία, και τις φυσικές καταστροφές. Όπως αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου ο Ευάγγελος Βενιζέλος, “Οι διανοούμενοι, με λίγες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, είτε σιωπούν είτε επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια στερεότυπα, συνήθως με τόνο βαρύγδουπης καταστροφολογίας. Μέσα σε αυτό το αρνητικό και στείρο περιβάλλον συνιστά ευχάριστη έκπληξη ο θεωρητικός λόγος του Κ. Αναγνωστόπουλου. Ο συνδυασμός όλων αυτών των παραμέτρων του επιτρέπει να ασχολείται εξίσου άνετα με την εξέλιξη της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης από το 2007 έως σήμερα, με τις φυσικές καταστροφές, με τις κοινωνικές και αναπτυξιακές τους συνέπειες, αλλά και με μικρά, γλαφυρά παραδείγματα οργάνωσης του δημόσιου χώρου, όπως η ιστορία του εστιατορίου ή με εξίσου γοητευτικές, μικρές “ανασκαφές” στην ιστορία της τεχνολογίας, όπως η ανακάλυψη της γραφομηχανής, που διασώζεται σήμερα μέσα σε κάθε υπολογιστή και σε κάθε κινητό τηλέφωνο νέας γενιάς.” Ο συγγραφέας τονίζει πως χρειαζόμαστε μεν τις θεωρίες προκειμένου να οργανώσουμε την σκέψη μας, αλλά ουδέποτε θα πρέπει να πάψουμε να εμπιστευόμαστε τα μάτια μας. Άλλωστε, το γεγονός ότι και η Ελλάδα αντιμετωπίζει τη χειρότερη μεταπολεμική οικονομική κρίση, με το μεταπολιτευτικό μοντέλο ανάπτυξης να βρίσκεται εμφανώς στα όριά του – με ότι αυτό σημαίνει για το πολιτικό σύστημα, τη λειτουργία δημόσιων και ιδιωτικών οργανώσεων, ακόμη και για τον τρόπο ζωής και τις συμπεριφορές μας- καθιστά την μελέτη αυτή επίκαιρη όσο ποτέ, καθώς το ορατό και το αόρατο χέρι θα πρέπει επιτέλους να λειτουργήσουν αρμονικά και αποτελεσματικά.