ΤΙΜΙΟΙ ΚΑΙ ΑΤΙΜΟΙ

…Ε, λοιπόν κι εγώ ήθελα ένα επάγγελµα που ο κό- σµος να µην το έχει για τόσο τίµιο, όσο τουλάχιστον το επάγγελµα του γιατρού, του δικηγόρου, του µηχανικού, του τραπεζίτη κι αυτού ακόµα του εµπόρου. Αν µπορούσα, θα ’παιρνα και χειρότερο. Το πιο άτιµο δε θα µε φόβιζε. Γιατί είχε αρχίσει από τότε να ριζώνει µέσα µου η ιδέα πως η τιµή είναι ολωσδιόλου άλλο πράγµα, άσχετο — ένα πράγµα τόσο βαθύ, τόσο ψυχικό, τόσο ατοµικό, ώστε να µπορεί κανείς και στο πιο άτιµο επάγ γελµα να είναι ο πιο τίµιος άνθρωπος του κόσµου… Γρηγόριος Ξενόπουλος