ΘΕΟΦΑΓΙΑ ΣΚΑΡΙΦΗΜΑΤΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Ο τίτλος του βιβλίου, Θεοφαγία, που παραπέμπει στις Βάκχες του Ευριπίδη, είναι τουλάχιστον αινιγματικός, διφορούμενος, όπως και η εισαγωγή του συγγραφέα, η οποία αγγίζει τα όρια της ερμητικότητας. Ένα άλλοτε έντονο και άλλοτε αμβλυμμένο απλοποιητικό ύφος εκτείνεται διακριτικά σε όλη την έκταση του βιβλίου, παρά το γεγονός ότι η κοσμοθεωρητική απεικόνιση που προκύπτει από τις απόψεις του συγγραφέα επί της θεματικής του είναι εν μέρει γριφώδης – αυτό όμως δεν είναι αταίριαστο με τα ζητήματα της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, καθώς και αυτή διέπεται από μία αδιαμφισβήτητη ανεφικτότητα προσέγγισης, σύγκλισης, ομοθυμίας και συμφιλίωσης των στοιχείων και των δυνάμεων που ασκούν την εξουσία τους στο θείο και το ανθρώπινο, στο περιεχομενικό και το επικαλούμενο, στο ρητό και το άρρητο. Σε μία συνέντευξη που έδωσε το 1985, ο Γιαν Κοτ είχε αποκριθεί με έμφαση: “…τα παρασκήνια είναι πάντοτε εξίσου σημαντικά με τη σκηνή”.