ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

«Όποιος γεννιέται σε λιµάνι γεννιέται µε το ταξίδι µέσα του […]. Το σακίδιο της ανθολογίας Τα µάτια του λόγου φυλάει πολλά από τη διαδροµή του ταξιδιού· κουβαλάει την επιθυµία να φιλήσει τα πόδια της ποίησης, γνωρίζοντας ότι στο τέλος απλώς θα φάει χώµα· κουβαλάει το χρυσό νόµισµα που πρέπει να παραδοθεί σε µια µικρή Κωφάλαλη για να έχει πρόσβαση στο ουράνιο τόξο της γλώσσας της. Μεταφέρει, επίσης, τα θολά ζώα που ο ποιητής µαδάει, απολεπίζει και γδέρνει, µε την επιµονή να δει ένα δάκρυ στον πάτο της χύτρας. Και το εµµονικό κουλό χέρι της γραφής, τους αγνοούµενους συντρόφους, την αδηφάγα πείνα των καθρεφτών, τους εραστές που έβαλαν τα µάτια τους να τραγουδήσουν, τη ζούγκλα µε τα σπλάχνα της έξω, τον θάνατο που δουλεύει µπροστά στα µάτια όλου του κόσµου, το µαύρο αλεύρι της ξενιτιάς και τις µαρίµπες που πετάνε».