ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ

“Καιρός θερισμού. Ο ήλιος, καρφωμένος στον βαθυγάλανο καλοκαιρινό ουρανό, φλεγόταν. Πάνω απ' την πεδιάδα της Σόφιας, απ' τις πλαγιές του Βακαρέλ ως τη Βίτοσα κι από Μουργκάς ως τα υψώματα του Λόζεν, η λάβρα πύρωνε τον αέρα, τα πάντα καίγονταν σαν σε καμίνι…” Ήλιος ανελέητος, εκτάσεις απέραντες, ατμόσφαιρα πότε πνιγηρή και πότε γιορτινή – η ζωή όλη των θεριστών, των αγροτών, των ανθρώπων της γης: οι έρωτες, τα πάθη, τα όνειρά τους, ζωγραφισμένα με ενάργεια, απλότητα κι ειλικρινή αγάπη. Ο Ελίν Πελίν στα δεκατρία αφηγήματα του τόμου αυτού σκιαγραφεί αριστουργηματικά την -όχι και τόσο ξένη στον Έλληνα αναγνώστη- καθημερινότητα των απλών ανθρώπων της γειτονικής Βουλγαρίας. Οι διηγήσεις του ποικίλλουν: από τη συγκινητική και λιτή ιστορία ενός Γέρικου βοδιού ή ενός κρυφού έρωτα Δίπλα στον νερόμυλο, μέχρι την περιγραφή της αποσύνθεσης και παρακμής της αγροτικής ζωής σ' έναν κόσμο που ολοένα αλλάζει, βαίνοντας προς την εκβιομηχάνιση (Γη, Οι Γέρακες), ο Βούλγαρος συγγραφέας μάς δίνει εξαιρετικά δείγματα της τέχνης του. Ο αναγνώστης θα νιώσει πως μια βαθιά συγγένεια τον συνδέει με τα πρόσωπα που περνούν από τις σελίδες του βιβλίου. Όλα θα του φανούν γνώριμα: το “κλίμα”, οι άνθρωποι, οι συνήθειες, οι νοοτροπίες. Κοινός παρονομαστής: η γη των Βαλκανίων.