ΤΑ ΔΙΑΦΑΝΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Διάφανα χρώματα ψυχής έλουσαν όλα τα συναισθήματα με φως και οδήγησαν τα μονοπάτια τους στην επιφάνεια. Το άρωμά τους καθώς ύφαναν τις φωλιές τους σε λευκό χαρτί, ήταν άλλοτε γλυκό, άλλοτε πικρό και άλλοτε ανάμικτο. Οι διαδρομές τους, άλλες φορές ακολούθησαν ολάνθιστα δάση με ρόδα και ρυάκια και σαν πηγή ασταμάτητη έρεαν άφθονα. Σαν χάδι μάγευαν την πένα και ξεδίπλωναν την ψυχή. Άλλες φορές διασχίζοντας πονεμένα σοκάκια έκαναν την ψυχή να δακρύσει. Φορτώθηκαν με στίχους απλούς, λιτούς, μερικές φορές ξενικούς στα αυτιά με ιδιωματισμούς, λιγότερο περίτεχνους. Εξίσου όμως δυνατούς, καθώς μέσα τους δονεί ο παλμός από εκατομμύρια νότες και αναδύεται μια άλλη πτυχή της αλήθειας τους. Από όλα τα ποιήματα το πιο ξεχωριστό και το πιο αγαπημένο μου, αλλά συνάμα και το πιο θλιβερό είναι το μακρινό ταξίδι της ψυχής του μπαμπά μου, καθώς περιγράφει τη γενναία μάχη που έδωσε η ψυχή του πριν τον τελευταίο της κρότο πάνω στη γη.