ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΕΡΩΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ

Πολλά και πολλών, Ελλήνων και ξένων, θαυμάσια πονήματα περί του θέματος εμελέτησα. Όμως δεν τα άφησα να την επηρεάσουν. Ήθελα εγώ αυτός, με όση εντιληπτική ικανότητα και διανοητικότητα διαθέτω, να καταστώ “λιπαρής ακροατής” του συναρπαστικού, του ενθέου, του “ανακαλυπτικού” Λόγου του Πλάτωνος. Ήθελα, έπειτα από τόσους αιώνες, “συγγενέσθαι τω Σωκράτει”, να γίνω εταίρος και μαθητής του “Μαρσύα Σειληνού”. Ενώπιος ενωπίων να καταστώ! Για να τους ακροασθώ και να συνανέλθω μαζί τους προς τον “υπερουράνιον τόπον” – που αυτοί ετεχνούργησαν. Φίλοι εκλεκτοί, δεύτε πάντες ίωμεν μετά του Φαίδρου “εκτραπόμενοι κατά τον Ιλισσόν, όπού αν δόξη εν ησυχία καθιζησόμεθα” για να ακροασθούμε τον Σωκράτη [Φαιδρός, 229]. Και έπειτα ας κατέλθωμεν εις το Ιερόν την “Ακαδήμειαν” ίνα ενωτισθώμεν του θεοφόρου Πλάτωνος φθεγγομένου τα άρρητα των αρρήτων της Ελληνικής πνευματικής αθλήσεως της ολυμπιακής ουρανοδρομίας δια την θέασιν του “όντως Όντος”. Χωρίς διαγγελείς και διερμηνείς. Γι' αυτό και παραθέτω αυτούσιον τον λόγον του Πλάτωνος, όπου κρίνω απαραίτητο. Γευθήτε το! Είναι το “αθάνατον ύδωρ” της Ελληνικότητος, ζείδωρον!