ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

« Προχτές ο Κοντόλαιμος είχε δοκιμάσει να σκοτώσει τον γιατρό με μια πέτρα. Σήμερα ο Καρζής θέλησε να αφήσει να πνιγεί ο μηχανικός. Ναι, ο θάνατος είχε μπλεχτεί κατά πολύ περίεργο τρόπο στην εύθυμη συντροφιά μας. […] » Θυμήθηκα όσα είχα ακούσει από τον ηγούμενο της Μονής Διονυσίου και από τον τραπεζικό συνάδελφό μου των Καρυών, γι’ αυτόν. Θυμήθηκα τη φράση του πρώτου : “Οι Γερμανοί λύσσαξαν να βρουν τον Σταυρό των Κομνηνών, έκαναν μπλόκα και σχολαστικές έρευνες, αλλά δε βρήκαν τίποτε ”. Άρα, ο κλέφτης δεν είχε προφτάσει να τον βγάλει από το Άγιον Όρος, τον είχε αφήσει εκεί, τον είχε κρύψει γύρω στο Μοναστήρι. Ο Τίμοθυ όμως φαινόταν πολύ νέος για να είναι αυτός ο ίδιος που τον είχε κλέψει τότε. Ο Κοντόλαιμος, πάλι ; Ποιά ανάμειξη μπορούσε να έχει σε αυτή τη δουλειά ο πλούσιος μηχανικός ; Και η Ντόρα ; Η Ντόρα, ναι, αυτή τα ήξερε όλα. Αλλά δε θα μιλούσε με κανέναν τρόπο. […] »Πόσες ιστορίες και πόσα πάθη κρύβονταν στη μικρή αυτή συντροφιά ! Ο Καρζής μισούσε τον άντρα της αγαπημένης του. Ο Αρλιώτης τον εραστή της γυναίκας του. Η Λίζα ζήλευε. Ο Τίμοθυ σίγουρα θα ήταν έτοιμος να σκοτώσει για το θησαυρό που είχε κλέψει και του τον έκλεψαν. Κι εγώ ; » Ένας νεαρός υπάλληλος τραπέζης, ένας ηγούμενος, δύο «πολυτελείς » γυναίκες, οι σύζυγοι και οι εραστές τους, μαζί κι ένας μυστηριώδης « Άγγλος » συνταξιδεύουν για το Άγιον Όρος. Κάποιος από την εύθυμη συντροφιά σκοτώνεται. Από τον ζηλότυπο σύζυγο; Τον απελπισμένο εραστή ; Τον άνθρωπο που έχει ορκιστεί να εκδικηθεί για τα μαρτύρια που τράβηξε τον καιρό της Κατοχής ; Πρόκειται πράγματι για ταξίδι τουρισμού ή μήπως η αθώα αυτή πρόθεση κρύβει κάτι σοβαρότερο ; Μήπως στην άκρη του μυστηρίου βρίσκεται ο θρυλικός Σταυρός των Κομνηνών, που τον είχαν κλέψει οι Γερμανοί από μια αγιορείτικη μονή του Αγίου Όρους ;