ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ ΕΙΣ ΚΡΗΤΗΝ

Τη πρώτη του Ιουλίου Κυριακή, καθ' ην στιγμήν ο ήλιος ανατέλλων επί του ορίζοντος αντεκατοπτρίζετο εντός της θαλάσσης, το ιστορικόν «Πανελλήνιον» σαλευόμενον υπό των κυμάτων του ταραχώδους Κρητικού Πελάγους έπλεε προς τον λιμένα του Ηρακλείου ολίγα μόνον μίλια απέχον αυτού. Την στιγμήν ταύτην ανήλθομεν επί της γέφυρας του πλοίου, ίνα απολαύσωμεν της εν συνόλω εικόνος της ενδόξου νήσου. Η υψικάρηνος Ίδη υψούμενη υπέρ τα παρ' αυτήν αδελφά όρη υπερείχε και αυτών των νεφών, άτινα μη δυνηθέντα να υψωθώσι μέχρι της σεβαστής αυτής κορυφής περιεκάλυπτον μόνον τα στέρνα και τον τράχηλον του κολοσσού. Εκατέρωθεν της υψίστης κορυφής της Ίδης, ιστάμενης εν τω μέσω σχεδόν της νήσου, εκτείνεται η ομώνυμος σειρά των ορέων, διαγράφουσα επί του ουρανού συνεχώς θλωμένη και βαθμηδόν ταπεινουμένην εκατέρωθεν γραμμήν.