ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΠΟΙΚΗΣΕΩΣ ΣΛΑΒΙΚΩΝ ΤΙΝΩΝ ΦΥΛΩΝ

Η επιτυχής οικοδόμηση μιας γενικής ιστορίας του ελληνικού έθνους στο δέκατο ένατο αιώνα έπρεπε να ξεπεράσει μια σειρά από σημαντικά προβλήματα. Τα σοβαρότερα από αυτά ήταν η παραδοσιακή άποψη που υποστήριζε ότι με την παρακμή του αρχαίου κόσμου ήρθε και η παρακμή ή ακόμα και το τέλος του Ελληνισμού – η ευρέως υποστηριζόμενη ιδέα ότι το Βυζάντιο ήταν βασικά μια σκοτεινή, βάρβαρη περίοδος με σχεδόν κανένα ελληνικό στοιχείο, ότι ο νέος Ελληνισμός δεν ήταν μια αξιόλογη περίοδος του Ελληνισμού και, το σημαντικότερο απ' όλα, ο ισχυρισμός του Γερμανού ιστορικού Jacob Philipp Fallmerayer ότι στις αρχές του Μεσαίωνα ο ελληνικός πληθυσμός της Ευρωπαϊκής Ελλάδας είχε εντελώς αντικατασταθεί με Σλάβους κατακτητές. Ο Fallmerayer αμφισβήτησε και την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού και αυτήν ακόμα την ταυτότητα του ελληνικού λαού. Αυτή η πρόκληση έπρεπε βέβαια να αντιμετωπισθεί από όλους τους Έλληνες που ενδιαφέρονταν για την ιστορία του ελληνικού λαού και την τύχη του Ελληνισμού στο δέκατο ένατο αιώνα.