ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ Σ ΕΝΑ ΣΩΜΑ

Το πρόσωποΜου έδωσε όνομα πρόσωποανακάλυψα τότε ποιο ήταν το πρόσωπό μουάγγιξα τις γραμμές το περίγραμμά τουτο είδα το αντίκρυσα πρώτη φορά στον καθρέφτημε φώναξα με το όνομά μουεπιτέλους είχε πια σάρκα και οστάδεν ήταν κάτι άγνωστομια αφηρημένη έννοια ή λέξηάφηνε πίσω ένα ανθρώπινο αποτύπωμαμια φυσική παρουσία που έπαιρνε σχήμα και μορφήαπό τον νόμο της βαρύτητας.Η ελιάΈνας τεράστιος ουρανόςεναποθέτει τα κρίματά τουσ’ ένα κορμί καχεκτικό αδύναμοένα με το χώμαμε τη γη των προγόνων του που τόσο αγάπησενα ψάχνει να βρει λίγη σκιά να ξαποστάσεικάτω απ’ τον κορμό της γέρικης αιωνόβιας ελιάςσύμβολο μιας μνήμηςπου δεν ξεχάστηκε ποτέμόνο πασχίζει να ξορκίσεινα απαλλαγεί από το βάρος των λογισμώνπου ακόμα καλείται να πληρώνει.