Ο ΥΜΝΟΣ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Η αγάπη, αρχέγονο συναίσθημα που απασχόλησε τις ζωές των ανθρώπων για χιλιάδες χρόνια, δεν μπορούσε να μην αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για την επίτευξη της επικοινωνίας μεταξύ του Θεού και ανθρώπου στους κόλπους της χριστιανικής θρησκείας. Σκοπός του πονήματος αυτού είναι να αναδείκει τις σκέψεις τριών εκ των – κοινώς ομολογούμενων – πιο σπουδαίων πατερικών προσωπικοτήτων της Εκκλησίας ( Αποστόλου Παύλου, Κλήμη Ρώμης, Ιωάννης Χρυσοστόμου ) σχετικά με την αρετή της αγάπης στον καθημερινό βίο των χριστιανών.Αναγιγνώσκοντας εκ νέου τα σχετικά κείμενα των συγγραφέων αυτών ( Επιστολές Απ. Παυλού προς Κορινθίους Α',Β' , Επιστολή Κλήμη Ρώμης προς Κορινθίους Α'. Υπόμνημα Ιω. Χρυσοστόμου εις τις Επιστολές Α' και Β' προς Κορινθίους ), συνειδητοποιούμε ότι η αγάπη έχει αιτία και θεμέλιο τον Χριστό, ανακαλύπτουμε τη σταθερή και ακατάλυτη στο ρου της πολιτισμικής εξέλιξης των ανθρώπων φύση της, ενώ, τέλος, δεν παραλείπουμε να τη συγκρίνουμε με έτερες μορφές χριστιανικών αρετών, προκειμένου να επισημάνουμε τη μοναδικότητα της.