Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ

Το έργο παρουσιάστηκε το 1935. Ο πόλεμος κράταγε κιόλας μια σημαντική θέση στα έργα του Ζιρωντού: τούτη τη φορά όμως γίνεται το μοναδικό θέμα του έργου όπως ήταν και το μοναδικό θέμα του συζητήσεων και των αγωνιών ολάκερης της Ευρώπης. Πως να μιλήσεις για τον πόλεμο χωρίς ν' ανάψεις φωτιές στα πάθη; Η λύση βρίσκεται. Μιλάει βεβαίως για τον πόλεμο αλλά τα πρόσωπά του είναι τα πρόσωπα της Ιλιάδας. Η ομάδα της ειρήνης διαθέτει τον Έκτορα, τη γυναίκα του και τη μητέρα του. Ο Έκτορας μόλις γύρισε από τον πόλεμο και δεν έχει καμιά όρεξη να ξαναρχίσει. Η άλλη ομάδα περιλαμβάνει εκείνους που προσπαθούν να παρουσιάσουν αναπόφευκτο τον πόλεμο. Ο Πρίαμος κι ο ποιητής Δημόδοκος. Ποιητής γιατί φτιάχνει πολεμικά τραγούδια. Στο βάθος είναι ένας δημοσιογράφος επιφορτισμένος με την προπαγάνδα. Με την υποκρισία του και την ηλιθιότητά του, με τα κυνικά ή αισχρά στιχάκια του είναι ο προσωπικός εχθρός του Έκτορα και του Ζιρωντού. Ανάμεσα στα δυό κόμματα η Ελένη, η πρόφαση και το κέρδος της μάχης, η χαριτωμένη κι εύθραυστη Ελένη δε διαλέγει. Δε φέρνει καμιάν αντίρρηση και θα κάνει ότι της γυρέψουν. Και μάλιστα βοηθάει τον Έκτορα στις προσπάθειές του. Και βλέπουμε τις πόρτες του πολέμου να κλείνουν σιγά σιγά. Το πρώτο βήμα κερδήθηκε. Όμως όχι, γιατί ο Έκτορας έχει να παλέψει απ' την αρχή μ' ένα εμπόδιο αόρατο πολύ πιο αμφισβητήσιμο από το πρώτο. Αντιπροσωπεύεται από τους “θεούς” κι από το πεπρωμένο. Ο πόλεμος τελικά θα γίνει. Το χειρότερο απ' όλα είναι πως ο πόλεμος δεν είναι μονάχα ένα έγκλημα αλλά ένα λάθος. Ο Πάρις κι η Ελένη δεν αγαπιούνται. Αν αγαπιόνταν η αγάπη τους θα μπορούσε να δώσει μια δικαίωση στον πόλεμο. Και πιο πολύ απ' την Ελένη ο Έκτορας στέκεται το εργαλείο του πεπρωμένου. Η Ελένη ήταν μονάχα η ενσάρκωση. Ο Έκτορας ήταν το μπράτσο. Ο Έκτορας, ο Ειρηνικός, ο Δίκαιος, θα πραγματοποιήσει τελικά τη μοιραία κίνηση. Αυτός θα ξεδιπλώσει τις σκοτεινές δυνάμεις του πολέμου πιστεύοντας πως εξασφαλίζει τελικά την ειρήνη. Σκοτώνοντας το Δημόδοκο με μια πράξη απρόσμενη που οι θε