Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ

Πριν από έξι χρόνια, έπαθα μια βλάβη στη μηχανή του αεροπλάνου μου, στην έρημο της Σαχάρας. Είχε σπάσει κάτι στον κινητήρα μου. Και καθώς δεν είχα μαζί μου ούτε μηχανικό ούτε επιβάτες, ετοιμάστηκα να κάνω εγώ την προσπάθεια, ολομόναχος, για να φέρω σε πέρας μια δύσκολη επιδιόρθωση. Για μένα, αυτό ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου. Μόλις και μετά βίας το νερό που είχα μαζί μου έφτανε να πιω, για οχτώ μέρες. Την πρώτη μέρα αποκοιμήθηκα, λοιπόν, πάνω στην αμμουδιά, χίλια μίλια από οποιαδήποτε κατοικημένη περιοχή. Ήμουν περισσότερο απομονωμένος απ'όσο ο ναυαγός σε μια σχεδία, στην μέση του πελάγου. Θα φαντάζεστε λοιπόν, την κατάπληξή μου, όταν κατά την αυγή, μια αλλόκοτη φωνούλα με ξύπνησε μ'αυτά τα λόγια: -Σας παρακαλώ, σχεδίασέ μου ένα πρόβατο! Αναπήδησα, σα να με είχε χτυπήσει κεραυνός. Έτριψα καλά τα μάτια μου. Κοίταξα προσεκτικά. Και τότε, είδα ένα μικρό ανθρωπάκι, ολότελα ασυνήθιστο που με κοιτούσε με σοβαρότητα. Έμεινα να κοιτάζω, λοιπόν, τούτη την οπτασία, με μάτια στρογγυλεμένα από την έκπληξη. Ας μην ξεχνούμε ότι βρισκόμουν σε απόσταση χιλίων μιλίων από κάθε κατοικημένο τόπο. Όταν τελικά, κατάφερα να μιλήσω, του είπα: -Μα… τι κάνεις εδώ; Και τότε, αυτός μου επανέλαβε πολύ σιγανά σαν να έλεγε κάτι πολύ σοβαρό: -Σε παρακαλώ, σχεδίασέ μου ένα πρόβατο. Και έτσι ήταν που έκανα τη γνωριμία του μικρού πρίγκιπα.