Ο ΦΤΩΧΟΚΟΣΜΟΣ

Εκείνο που χαρακτηρίζει το κύριο πρόσωπο του «Φτωχόκοσμου» είναι η υπομονητική καρτερική διάθεσή του, τη στιγμή που όλες οι εξωτερικές περιστάσεις, έπρεπε, νομίζεις, να τον κάνουν επαναστάτη. Φαινόμενο παράξενο, ή συγκινητικό, όπως θέλετε – δεν μπορείς να βρεις πιο συντηρητικόν άνθρωπο απ' αυτόν τον κακομοίρη που δεν έχει ως τόσο τίποτα δικό του να διαφυλάξει. Αντί να καταριέται την κοινωνία που είναι ο παρίας της, την παραδέχεται τέτοια όπως είναι, ευχαριστημένος από την αφανή θέση που κατέχει σ' αυτή. Αν καμιά φορά του ξεφεύγει κάποια δειλή διαμαρτυρία για τις αδικίες της κοινωνικής διάρθρωσης, δεν το κάνει γιατί υποφέρει ο ίδιος, αλλά γιατί υποφέρουν απ' αυτή τα πρόσωπα που αγαπά. Αλλά και μόλις εκδηλώσει την ελαφρή αυτή επαναστατική κίνηση μετανοεί και κατηγορεί τον εαυτό του, σα να κανε κανένα έγκλημα.