Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΡΗΜΝΟΣ

Αρκετά με εσάς, φρούδες ελπίδες,σε έμαθα πια, τσίγκινη προσαρμογήγυαλίζεις λίγο στο φωςμα στο σκοτάδι κόβεις και πονάς.Μυρίζεις ξινάόπως η μαραγκιασμένη μούρηπου με σκανάρει απ’ τη γωνία. Κι εγώ από καφέ σε καφέ πλανιέμαιμήπως και βρω τη λύσηκαπουτσίνο εσπρέσο ελληνικόςενώ το μπουρίνι που φτάνειαπειλεί να αφαιρέσει απ’ τον ταλαίπωρο κορμό μουκαι την ελάχιστη εναπομείνασα ποσότητα ασβεστίου.