ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΜΟΣ Β

Αφότου σχηματίσθηκε το νεώτερο ελληνικό κράτος, ήσαν πολλοί αυτοί που ασχολήθηκαν με τη ζωή και τη δράση του νεαρού στρατηλάτη, είτε αυτοί ήσαν επίσημοι είτε ερασιτέχνες ιστορικοί. Δυστυχώς, η βιβλιογραφία αυτή αγνοείται στο εξωτερικό. Τώρα αγνοείται και στο εσωτερικό από τους νεώτερους ιστορικούς και έτσι το ελληνικό αναγνωστικό κοινό εξακολουθεί να τροφοδοτείται με ξένα περί Αλεξάνδρου “σκευάσματα”, γραμμένα από ιστορικούς που πλέον αδυνατούν να διαβάσουν τις αρχαίες πηγές από το πρωτότυπο, που αγνοούν παντελώς την ελληνική βιβλιογραφία, και μάλιστα κατά τρόπο σκανδαλώδη -που οφείλεται σε ολική ή μερική έλλειψη ελληνομάθειας. Και έτσι πράγματα, που περί Φιλίππου ή Αλεξάνδρου έχουν γραφεί προ εκατό ετών από Έλληνες ιστορικούς, θεωρούνται “ανακαλύψεις”, όταν γράφονται από ξένους ιστορικούς. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βιβλίου του Ίαν Γουόρθιγκτον (Ian Worthington) “Philip II of Macedonia” (Yale University Press, 2008 σ. 303). Το βιβλίο αυτό με αξονική “πρόταση” τη φράση του Θεοπόμπου, ότι ο Φίλιππος ήταν ο μεγαλύτερος βασιλιάς που ανέδειξε η Ευρώπη, παραθέτει απόψεις που έχουν γραφεί από δεκάδες Έλληνες ιστορικούς, επιφανείς και αφανείς, αλλά που ποτέ το έργο τους δεν αξιώθηκε να μεταφραστεί και να εκδοθεί στο εξωτερικό. Στο κάτω-κάτω της γραφής εμείς οι Έλληνες ιστορικοί ξέρουμε -τουλάχιστον οι παλαιότεροι- να διαβάζουμε απ' ευθείας τους αρχαίους από το πρωτότυπο -και όχι από παραποιημένες μεταφράσεις-, ξέρουμε ακόμη, λόγω γλωσσομάθειας, να παραπέμπουμε και στους σπουδαιότερους ξένους ιστορικούς, σύγχρονους και παλαιούς, ενώ οι “σπουδαίοι” αυτοί -παρ' ότι ασχολούνται με θέματα ελληνικής ιστορίας- αγνοούν προκλητικά και υπεροπτικά το δικό μας έργο, κι έτσι στην καλύτερη περίπτωση επαναλαμβάνουν όσα έχουν λεχθεί -και λέγονται- από Έλληνες ιστορικούς και στη χειρότερη περίπτωση υποπίπτουν σε τέτοια λάθη ιστορικά για τα οποία θα ντρεπόταν παλαιότερα ένας απόφοιτος ελληνικού Λυκείου.