ΜΑΡΤΙΝΙΚΑ ΓΗΤΕΥΤΡΑ ΤΩΝ ΦΙΔΙΩΝ

Θυσανωτή γούνα της ξεκοιλιασμένης γης, βεντάλια πόθου, ορμή χυμού, ναι, είναι ο τροχός ενός βαρίου φύλλου μες στον αέρα με γεύση φρούτων. Ρώτησε το μη μου απτού, αυτό αποκρίνεται όχι αλλά κόκκινο στην καρδιά της κολπικής σκιάς βασιλεύει το σαρκώδες λουλούδι της κάννας – το αίμα έπηξε στο λαμπρό λουλούδι. Σπερματική λάβα σ' έθρεψε πλάθοντας το κοινότοπο γυαλί, το χέρι της φωτιάς το ιρίδιζε με θανατερό σεντέφι. Το μεγάλο χέρι χαϊδεύει τον μαστό του λόφου, εξόν κι αν είναι τα καπούλια σου, Αφροδίτη, από ανθρακίτη, ερεθίζει τη χαίτη των φοινίκων, ανασηκώνει το φτερό των φυλλωμάτων και γλιστρά κάτω απ' την ερωτική προβιά της απέραντης Σύλβης.