Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΒΑΛΙΤΣΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Ο άνδρας είναι η μυστικιστική δύναμη, είπε. Πόσο δίκιο είχε! Έτσι τον ένιωθα μέσα μου, σαν αόρατη ώθηση που με παρέσυρε πέρα από τα όρια ασφαλείας που χρόνια ύψωνα για να προστατέψω τον εαυτό μου. Τελικά τον προστάτευα ή, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, τον πολτοποιούσα, τον συνέθλιβα; Τι είπε πως είναι ωρίμανση; Καρπός που σαπίζει; Προς τα εκεί οδεύω; Και τι είναι αυτό που θα αποσυντεθεί; Ποιο το περιεχόμενό του; Ένα συνονθύλευμα από φοβίες, άγχη, απαρνήσεις και καταπιέσεις; Με ποιο όφελος; Την αξιοπρέπεια. Ποιος μου τη ζήτησε; Ποιος την επέβαλε; Αλίμονο! Εγώ η ίδια σε βάρος του εαυτού μου και της αλήθειας. Μια ζωή που στηρίζεται πάνω σ’ ένα ψέμα.