Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΛΕΟΠΑΡΔΑΛΗ
Τό νά συλλάβεις ὅμως τήν ἑνότητα τοῦ χρόνου πέρ᾽ ἀπ᾽ αὐτό τό πήγαιν᾽ ἔλα γύρω ἀπό ἡμερομηνίες νά δεῖς τήν ἀληθῶς μεγάλη ἑβδομάδα τήν ἕβδομη ἡμέρα τήν τελεία νά ἑορτάσεις τά ἐπινίκια αὐτοῦ τοῦ ἀτελείωτου ἀγώνα Ἔρως – Ἔρις ἄλλοτε θεατής ἄλλοτε μέσα στήν ἀρένα τό νά συλλάβεις τό ὄντως ὂν πίσω ἀπ' τό παραπέτασμα πῶς θά τό κατορθώσεις; Ἐξάλλου ἴσως νά μήν ὑπάρχει ἄλλη οὐσία πέρ’ ἀπ’ τά φαινόμενα κι ἡ μόνη μέθοδος πρός τό ὂν εἶναι ἴσως νά χωριστεῖ ὁ χρόνος σέ θαλάμους κι ἐκεῖ ὅπως στά καταστήματα ὅταν ἔρχεται ἡ ἐπέτειος νά ἀγοράζεις νά πουλᾶς νά παίρνεις καί νά δίνεις δῶρα δῶρα ἀθῶα δῶρα ἄχρηστα δῶρα εὐχάριστα καί δηλητηριασμένα σημάδια τῆς ἀρχῆς ἢ τοῦ τέλους ἐπινοήσεις πού κάνουν συναρπαστική τή διαδρομή ἀνάμεσα σέ δυό μηδενικά σημεῖα.
