ΟΙ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΙ

Η κοινή λογική των λατρευόντων την δημοκρατία αισθάνεται προδομένη από την ακαθοριστία της, όπου ανακαλύπτουν, ότι έχουν αναμειχθεί ισομερώς θέσεις θιασωτών μισαλλοδοξιών με τις πρότερον ορισθείσες αξίες του πολιτισμού. Η δημοκρατία, όπως εξελίσσεται στον δυτικό κόσμο και ιδίως στην Ελλάδα δεν θα λέγαμε, ότι σεμνύνεται για την δυναμική, την σαφήνεια και ειλικρίνειά της. Μία σοβαρή δημοκρατία δεν εκφράζεται με φληναφήματα τύπου «κυρίαρχος λαός», «συμμετοχική δημοκρατία» και άλλες ανούσιες και καθ' όλα παραπλανητικές συνθηματολογίες. Δεν υφίσταται δημοκρατία εκεί όπου οι θεσμικοί άρχοντες αμφισβητούν τις παραδοσιακές αξίες, τις οποίες η λαϊκή διάθεση ειλικρινώς υπερασπίζεται. Δεν είναι δημοκρατία όπου τόσους αιώνες ανθρωπίνων περιπετειών σε έναν αγώνα αποκτήσεως δικαιωμάτων στην ισονομία, στην εργασία, στην υγεία, στην μόρφωση και στην συνετή ελευθερία και τώρα πια να ομιλούμε για έναν άπελπι αγώνα, ώστε να διατηρηθεί το δικαίωμα του βιολογικώς και φυλετικώς υπάρχειν. Δεν είναι δημοκρατία η διαπιστούμενη αδιάφορη ή και πλημμελής θεσμική μέριμνα που θέλει την επικαιροποιημένη ενδυνάμωση της εθνικής μας ισχύος, ώστε αυτή η ισχύς να εξακολουθήσει απρόσβλητη, ανέκλητη και κραταιά και δη σε τέτοια επίπεδα, ώστε να απολαμβάνουμε τον σεβασμόν από την πλευρά φίλων ή αλλιώς αποστέλλοντες αποτρεπτικά μηνύματα ή ακόμη και προκαλούντες τον φόβον να επιτύχουμε τον επιθυμητόν στόχον, που είναι η ματαίωσις των οιωνδήποτε προθέσεων ή σχεδιάσεων των εχθρών.