Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ

Είναι αναγκαία τα ιδανικά, τα σύμβολα στον άνθρωπο; Και αν είναι αναγκαία, τι έχουν προσφέρει εκτός από αίμα και δάκρυα; Αν δεν είναι αναγκαία είναι εύκολο να απαλλαγεί, να ελευθερωθεί από αυτά; Η ιδεολογία, η πίστη, οι γνώσεις, οι αρχές, οι αξίες, οι ιδέες, τα σύμβολα είναι μέρος της συνείδησής μας είμαστε εμείς οι ίδιοι, είναι ο εαυτός μας. Αν από τον άνθρωπο, αφαιρέσεις την πίστη, την ιδεολογία, το σύμβολο, την ιδέα, αφαιρείς ολόκληρο το είναι του, αφαιρείς την “ασφάλεια”, το όνειρο και την ελπίδα. Παύει να είναι άνθρωπος. Είναι όμως η αξία, το ιδανικό, το σύμβολο, πραγματικότητα; Η αλήθεια είναι πραγματικότητα, δεν είναι γνώση ούτε σκέψη, έρχεται όταν είσαι ελεύθερος από τη γνώση του παρελθόντος. Την αλήθεια δεν μπορείς να την αναζητήσεις, δεν μπορείς να την επιδιώξεις, δεν μπορείς να την κατακτήσεις και επομένως δεν μπορείς να τη μεταδώσεις ούτε να τη διδάξεις. Μόνο να την κατανοήσεις, να τη βιώσεις μπορείς. Αν την κατακτήσεις γίνεται μνήμη, παρελθόν, γίνεται ψεύτικο πράγμα. Η ζωή είναι η πραγματικότητα, είναι η αλήθεια, ενώ η λέξη “ζωή” είναι το σύμβολο, είναι η σκέψη, η ιδέα, είναι το ψεύτικο.