ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ Α’ΤΟΜΟΣ

Αυτό που ώθησε τον Θερβάντες να γράψει τον Δον Κιχώτη ήταν, αφενός, η βαθιά και πλατιά γνωριμία του με τη ζωή, κι αφετέρου, η πίστη του πως η λογοτεχνία δεν είναι κάτι για να περνάει η ώρα, παρά κάτι που πρέπει να διδάσκει και να τονώνει τους ανθρώπους, ώστε και αυτοί να τα βγάζουν πέρα με τις δυσκολίες της ζωής, ακολουθώντας σωστούς και ηθικούς τρόπους, και τους συνανθρώπους τους να βοηθάν για τον ίδιο σκοπό. Εύλογο λοιπόν ήταν να γράφει ένα έργο με το οποίο να καυτηριάζει την αντίληψη που υπήρχε εκείνο τον καιρό πως η λογοτεχνία δεν έχει άλλο προορισμό απ' το να ψυχαγωγεί και να διασκεδάζει τον κόσμο, όπως ένα τραγούδι ή ένας χορός ή ένα ποτήρι κρασί. Εξ ου κι η μεγάλη διάδοση των βιβλίων της ιπποσύνης, που σ' όλο σχεδόν το 16ο αιώνα κυριαρχούσαν στο αναγνωστικό και το ακροαστικό κοινό. Και λέμε “ακροαστικό”, διότι η μεγάλη μάζα των ανθρώπων ήταν τότε αγράμματοι, κι ο πολύς κόσμος επικοινωνούσε μ' ένα ποίημα ή ένα αφήγημα ακούγοντας να το απαγγέλλουν ή να το διαβάζουν άλλοι, απολαμβάνοντάς το με τον ίδιο περίπου τρόπο που απολάμβανε μια θεατρική παράσταση, που εκείνο τον καιρό ήταν περισσότερο ακρόαμα και λιγότερο θέαμα, αφού και σκηνικά δεν υπήρχαν και οι ηθοποιοί κινούνταν ελάχιστα, αν όχι καθόλου, πάνω στη σκηνή.Κι επειδή και οι ιστορίες και οι ήρωες των βιβλίων της ιπποσύνης ήταν κάτι το οικείο στο ευρύ κοινό, αναγνωστικό ή ακροαστικό, χρησιμοποίησε τα ίδια μέσα μ' εκείνα, δηλαδή ένα ζευγάρι ιππότη και συνοδού ασπιδοκράτη, που, όπως στα βιβλία της ιπποσύνης, περιφέρεται εδώ κι εκεί, σε μακρινές συνήθως αποστάσεις, και για να κυνηγήσει περιπέτειες, αλλά και για να πολεμήσει την κακία και την αδικία στον κόσμο.