ΔΑΦΝΗ ΚΑΙ ΦΑΝΝΗ

1945… 2000… Μια μεγαλοαστική οικογένεια, τρεις γενιές. Αλήθειες… προδοσίες… ψέματα… ζήλιες… Και φτάνεις ως πού; Στο φόνο της ψυχής; Του μυαλού; Της αγάπης; Η Δάφνη και η Φαννή, αδελφές, η μια άκρη του νήματος που το κρατάει ποιος και γιατί; Γιαγιά, παππούς, θείοι, μαμά, μπαμπάς. Και η συνέχεια… ένα κουβάρι μαύρα σύννεφα και λάθη… αμαρτίες γονέων – ναι, αλλά κι αυτές; Τι έκαναν αυτές; Η Δάφνη κι η Φαννή; “Έπρεπε να γίνετε πουτάνες”, έλεγε ο θείος. Ο θείος… δοσμένος στην Αριστερά, έτοιμος να κρεμαστεί για τα πιστεύω του. Ο πατέρας… δοσμένος στη Δεξιά, έσωσε τον θείο καθότι είχε το χάρισμα. Τον έσωσε; Σωθήκανε; Από τι; Και το κορίτσι της Φανής… μπράβο, μεγάλωσε… Μια σχεδόν πολύ αληθινή ιστορία… πάνω σε σχεδόν πραγματικά γεγονότα… Μια σχεδόν ζωή για το τίποτα ή όχι. Αλήθεια, πώς συλλαβίζουν την ευτυχία; Ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβάσετε για την αλήθεια του.