ΧΛΩΡΗΙΣ ΑΗΔΩΝ ΧΛΩΜΟ ΑΗΔΟΝΙ

Ακόμη και στον εξαιρετικά πιεσμένο από την εργασία του αναγνώστη, ο χρόνος που περνάει [με αυτή την ανάγνωση] κομίζει ένα ευχάριστο ιντερμέδιο όπου, με την απόλαυση του κειμένου, συνδυάζονται το αίσθημα ελευθερίας ενός εγχειρήματος προσωπικού και καινοτόμου και η ανακάλυψη αποτελεσμάτων έτι πολυτιμότερων καθότι μη αναμενόμενων (Jean-Pierre Vernant, 1980). Με αφετηρία το ομηρικό ουσιαστικό αηδών, το “πράσινο” ή “χλωμό” πουλί, (ή η Αηδών, η γυναίκα), η μελέτη στρατεύεται στην πλευρά του αμφίρροπου και του “αριθμού δύο της αμφιβολίας”, αλλά και στην πλευρά του αριθμού δύο του θολού φόβου για όλα όσα, στον κόσμο του θανάτου, είναι αχλύ, σύγχυση, λήθη (Nicole Loraux, 1980).