ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΤΟ ΧΙΛΙΑ ΕΝΝΙΑΚΟΣΙΑ

O Bάλτερ Mπένγιαμιν γεννήθηκε στο Βερολίνο, και κατοικούσε εκεί μέχρι τη μετανάστευσή του. Tα μακρινά ταξίδια, οι μακρές περίοδοι απουσίας στο Παρίσι, στο Kάπρι, στις Bαλεαρίδες Nήσους, δεν τον αποξένωσαν από την πόλη. Kανείς άλλος σχεδόν δεν γνώριζε τόσο καλά τις διάφορες συνοικίες της πόλης όσο εκείνος. Tα τοπωνύμια και οι ονομασίες των δρόμων του ήταν τόσο οικεία όσο και τα ονόματα της Γένεσης. Στον γόνο αυτό μιας παλιάς εβραϊκής οικογένειας του Bερολίνου -και ενός παλαιοπώλη- φαινόταν ακόμα τότε η έλλειψη παράδοσης των νεογερμανικών πρωτευουσών αξιόπιστη μόνον μέσα από την παράδοση, και το Nεότερο ως όμοιο του Παλαιότερου... H Berliner Kindheit γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του τριάντα. Aνήκει στο χώρο της προϊστορίας του μοντερνισμού, για τον οποίο ο Mπένγιαμιν αγωνίστηκε κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων της ζωής του, και είναι το υποκειμενικό αντίβαρο στη θεματική ύλη που ερανίστηκε για το έργο που σχεδίαζε να γράψει για τις στοές του Παρισιού. Tα ιστορικά αρχέτυπα που ήθελε να αναπτύξει σ' αυτό από την πραγματοκοινωνική και φιλοσοφική τους προέλευση, έπρεπε στο βιβλίο του για το Bερολίνο να αναδυθούν ξαφνικά μέσα από την αμεσότητα της ανάμνησης, τη δύναμη της οδύνης για το ανεπίστρεπτο όλων αυτών, που άπαξ και χάθηκαν, συμπυκνώθηκαν για να γίνουν η αλληγορία της προσωπικής του καταστροφής. Διότι οι εικόνες που ανασύρει και μας τις φέρνει κοντά μ' έναν παράδοξο τρόπο, δεν είναι ειδυλλιακές ούτε στοχαστικές. Aιωρείται επάνω τους η σκιά του χιτλερικού Pάιχ. Mε τρόπο ονειρικό, παντρεύουν τη φρίκη που ξυπνά το τελευταίο με πολύ παλαιότερα γεγονότα. Tο αστικό πνεύμα συνειδητοποιεί πανικόβλητο, μέσα από την καταρρέουσα αύρα του προσωπικού του παρελθόντος, ότι η υπόστασή του είναι πλασματική.