ΠΟΙΜΕΝΙΚΑ

Οι εικόνες αυτές σε λίγα χρόνια θα είναι μια ανάμνηση και θα ανήκουν σε ένα παρελθόν που θα ταξιδεύουμε αναπολώντας το, θυμίζοντας για κάποιους από εμάς την παιδική μας ηλικία. Οι βοσκοί που έχουν τα κοπάδια τους στα βουνά, όπου βόσκουν ελεύθερα, μειώνονται και τείνουν προς την εξαφάνιση. Όσο αυξάνεται η ανάγκη των κοινωνιών για μεγαλύτερες ποσότητες γάλατος και κρέατος τόσο θα μειώνεται και η παρουσία των ζώων στα βοσκοτόπια, μαζί με τους ανθρώπους τους. Τα ζώα που ζούνε σταβλισμένα και καταναλώνουν έτοιμες τροφές δίνουν και μεγαλύτερη παραγωγή. Δυστυχώς, ζούμε στην εποχή της ποσότητας, με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Στο ημερολόγιο αυτό υπάρχει ένα πολύ μικρό δείγμα από μια καταγραφή που έκανα κυρίως στους βοσκούς του χωριού μου (Αιανή Κοζάνης). Όπως φαίνεται είναι και οι τελευταίοι που έμειναν στα βουνά και ασχολούνται με την κτηνοτροφία έχοντας ζώα που βόσκουν ακόμη ελεύθερα. Οι φωτογραφίες αυτές δεν έχουν ακριβώς τον χαρακτήρα του ντοκουμέντου αλλά τη ματιά μου γύρω από αυτούς τους ανθρώπους και μια πιο προσωπική προσέγγιση φωτογραφικά...