ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στα οκτώ του χρόνια είχε δει για πρώτη φορά έναν νεκρό, που θεωρούσε πως ήταν καλός του φίλος. Ο νεκρός δεν είχε όνομα, είχε όμως ένα προσωνύμιο: Όλοι τον έλεγαν "βοσκό" και ήταν αυτός που τον έκανε ν' αγαπήσει τη φύση. Η μνήμη του οκτάχρονου Φεδερίκο είχε συγκροτήσει την μορφή του πενηνταπεντάχρονου πεθαμένου φίλου, αλλά και τις αλλοιώσεις που είχε υποστεί λίγες μόλις ώρες μετά την αποχώρησή του από τον κόσμο. Αργότερα, όταν θα φέρει στον νου του αυτή την αλλοιωμένη απ' τον θάνατο μορφή, θα θυμηθεί πως είχε αποστρέψει το πρόσωπό του, όπως έγραψε στον θρήνο του για το φίλο του ταυρομάχο Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας, όταν άφησε την τελευταία του πνοή στην αρένα: Δε θέλω να του βάλουνε στην όψη του μαντήλια Για να του γίνει ο θάνατος πικρός σταυραδερφός του.