ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο σεισμός του κορωνοϊού που ταρακούνησε και εξακολουθεί να ταρακουνά και το οικοδόμημα της Εκκλησίας έχει εγκαινιάσει μία περίοδο έντονων ζυμώσεων. Η πανδημία λειτούργησε σαν μία άμπωτη που αποκάλυψε τον εκκλησιαστικό βυθό. Έφερε στην επιφάνεια μεγάλους πειρασμούς και τεράστια προβλήματα που σοβούν στο βάθος της εκκλησιαστικής ζωής. Πολλά τα γνωρίζαμε, ενίοτε τα κουκουλώναμε γιατί δεν θέλαμε να τα δούμε, αλλά τα υποπτευόμασταν και μερικά τελείως μάς ξάφνιασαν. Είναι καιρός όμως να τα αντιμετωπίσουμε - τουλάχιστον να τα αναδείξουμε. Το βιβλίο αυτό είναι μία κραυγή αγωνίας και ασφυξίας μετά από 25 σχεδόν χρόνια αθόρυβης, ιερατικής διακονίας σε πολλούς τομείς αλλά και προσωπικής σιωπής. Γιατί όμως να σπάσει τώρα η σιωπή; Διότι πιστεύω ότι τώρα βιώνουμε το αντιστρόφως ανάλογο της έκφρασης "πιάσαμε πάτο". Είναι ο πάτος τώρα που έπιασε επιφάνεια. Ίσως λοιπόν και για μας τώρα, είναι ο καιρός που πρέπει να μιλήσουμε, να δράσουμε, να μην σιωπήσουμε, γιατί το παράλογο και η εκτροπή ζητούν νομιμοποίηση. Ανέβηκαν πολύ ψηλά, βγήκαν στην επιφάνεια και ζητούν να μας πνίξουν.