Ο ΦΙΟΓΚΟΣ

Δεν σε γουστάρω φίλε, άσε με ήσυχη, με πνίγει η τόση αφοσίωσή σου, έχεις κολλήσει σα βδέλλα επάνω μου και με ρουφάς με απληστία. Είσαι λαί- μαργος και λάγνος. Σε βαρέθηκα, σε σιχαίνομαι, δε θέλω να σε βλέπω. Είσαι αμμώδης και σκοτει- νός. Δε μ’αφήνεις στιγμή σε ησυχία. Καιροφυλα- κτείς από τη γωνία απέναντι και εισβάλλεις απρό- σκλητος. Σου τα έδωσα όλα. Λες πως θα βρεις κι άλλα, αφού μ’ έχεις αδειάσει. Κάτι ξέρεις εσύ πα- ραπάνω που εγώ αγνοώ. Με πλησιάζεις χορεύον- τας σαν Πάνας. Δεν σου προβάλλω αντίσταση. Με ξεγελάς και εισδύεις κρυφά. Είσαι απρόβλεπτος και αιφνιδιαστικός. Αν και γνωρίζω από εισχωρή- σεις, κάθε φορά είναι και διαφορετικά μαζί σου. Υποκύπτω στη γοητεία σου και στα έξυπνα κόλπα σου, πώς με καταφέρνεις κάθε φορά; Είσαι σαν διαφορετικός εραστής, μυστηριώδης και απόκρυ- φος, το ύφος σου σκοτεινό, με δεσμεύεις και σε θέλω τυφλά, σε επιθυμώ έντονα.