Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

«Ο Έλληνας διαχωρίζει τη θέση του και αντιτίθεται σε κάθε τι το βαρβαρικό και στον βάρβαρο άνθρωπο, όπως ακριβώς ο πόλε- μος αντιτίθεται στην ειρήνη. Η διαδικασία σύμφωνα με την οποία ο πλούτος και η δύναμη δημιουργήθηκαν και αυξήθηκαν συμπί- πτει με τη διαδικασία σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες διέκρι- ναν τους εαυτούς τους από τους βαρβάρους. Το περίφημο όνομα Έλληνας είναι πρόσφατο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ελληνικό τρόπο ζωής. Αρχικά οι Έλληνες ζούσαν σαν τους βαρβάρους. Σε μια προγενέστερη κατάσταση ήταν βάρβαροι. Στην αρχή δεν υπήρχαν Έλληνες και επομένως δεν υπήρχε διάκριση μεταξύ Ελλήνων και βαρβάρων. Εν τη γενέσει, στην πρωταρχική ολική αναταραχή ή κινητικότητα, όλοι οι άνθρωποι, αδιακρίτως ήταν βάρβαροι. Η ησυχία, η μεγάλη ησυχία, καθώς και η μεγίστη ησυχία, συνιστούν τις προϋποθέσεις όχι μόνον για τη δημιουργία δύναμης και πλούτου αλλά και για την εμφάνιση της Ελληνικό- τητας επίσης. Ωστόσο στον κόσμο υπάρχουν πολλοί περισσότεροι των Ελλήνων βάρβαροι. Η Ελληνικότητα αποτελεί την εξαίρεση όπως ακριβώς η περίοδος της πρωταρχικής ανησυχίας ήταν τόσο πολύ μακρύτερη σε σχέση με την περίοδο της ησυχίας. Η αρμονία και η Ελληνικότητα συνιστούν την εξαίρεση, ένα νησί στον ωκεανό της έριδας και του εκβαρβαρισμού. Η μεγαλύτερη ησυχία είναι αυτή η ηρεμία, στην οποία η Ελληνικότητα όχι μόνο αναδει- κνύεται αλλά φθάνει και στο αποκορύφωμά της. Η ιδιάζουσα εργασία του Θουκυδίδη δεν αποτελεί αμελητέο στοιχείο της μεγάλης ακμής της Ελληνικότητας, επεδίωξε κάποια μορφή ησυχίας αναμέσον της μεγίστης μη-ησυχίας».