Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΣΙΚΗ ΕΠΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Η προσωπικότητα, η ιστορία και ο μύθος του Αλέξανδρου έχουν απασχολήσει και συνεχίζουν να απασχολούν τους ερευνητές και συγγραφείς σ' ολόκληρο τον κόσμο. Ήδη από το τέλος του 3ου π.Χ. αι. γράφτηκε ένα έργο για την εκστρατεία, τις νίκες και τα κατορθώματα του μεγάλου Έλληνα στρατηλάτη. Το αρχικό αυτό κείμενο έχει χαθεί, σώζονται όμως ως τις μέρες μας διασκευές του με την επωνυμία "Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου" του Ψευδοκαλλισθένη. Το "Μυθιστόρημα" υπήρξε το έναυσμα για τη δημιουργία αμέτρητων έργων. Οι διασκευές του μεταφράστηκαν σε πάρα πολλές γλώσσες και το έργο απλώθηκε κυριολεκτικά σ'' όλη την οικουμένη. Κατά το Μεσαίωνα το "Μυθιστόρημα" έφτασε να είναι το πιο πολυδιαβασμένο έργο, μετά την Καινή Διαθήκη. Το παρόν βιβλίο μελετά και αναλύει τη διαδρομή που ακολούθησε το "Μυθιστόρημα του Μεγαλέξανδρου" για να φτάσει στην Περσία και να δώσει έμπνευση και υλικό σε σπουδαίους Πέρσες ποιητές. Εκτός από τα σημαντικά συμπεράσματα επιστημονικού ενδιαφέροντος που περιέχονται στο Α' Μέρος του βιβλίου σχετικά με τη διαδρομή του "Μυθιστορήματος", διαβάζουμε στο Β' Μέρος του, σε ελληνική γλαφυρή μετάφραση, δύο σπουδαία επικά ποιήματα, το Σαχ-Ναμέ και το Εσκενταρ-Ναμέ, που έγραψαν δύο κορυφαίοι της περσικής λογοτεχνίας - ο Φερντοσί (10ος αι. μ.Χ.) και ο Νιζαμί (12ος αι. μ.Χ.) αντίστοιχα αφιερώνοντας χιλιάδες στίχους στη ζωή, τα κατορθώματα και γενικά την προσωπικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και παρουσιάζοντάς τον ως Πέρση βασιλιά.