ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Θαρρώ πως δεν υπήρξε αθηναϊκό σπίτι που να άνοιξε τη δεκαετία του 50 -τονίζω τη δεκαετία ως ξεκίνημα των νέων νοικοκυριών μετά από την αφάνεια των πολέμων- και να μην είχε έστω ένα κομμάτι σκυριανού επίπλου. Ντελικάτα, ξύλινα, λίγο ή περισσότερο σκαλιστά ή σε ίσια γραμμή καθιστικά και τραπεζάκια επίπλωσαν χυτά τα πρώτα ελπιδοφόρα χρόνια εξυπηρετώντας την οικογένεια αξιοπρεπώς. Χωρίς τίποτα εξεζητημένο, σε τέλειες μεταξύ τους αναλογίες, σταθερά αλλά χωρίς ιδιαίτερο όγκο ούτε περιττά καλύμματα να τα σκεπάζουν, φάνταζαν μέσα στο χώρο μόνο με τη στιλπνάδα του φυσικού τους λούστρου, σκούρο καφέ ή μαύρο. μαύρη μουριά συνήθως η πρώτη ύλη: το ξύλο της, που με τον καιρό παίρνει αυτό το χρώμα, γερό κι ανθεκτικό στο σαράκι, έχει αντίθετα φλοιό μαλακό και εύκολα κατεργάσιμο