ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Η γραφή αυτού τού βιβλίου μού επιτάσσει να θέσω στην αρχή τα ονοματικά και επώνυμα στοιχεία τής παρουσίας μου, ως μέσο γνωστοποίησής μου: εγώ ο Ιωάννης Γ. Τσάτσαρης γεννήθηκα το 1934 σ' ένα χωριό της ορεινής Ολυμπίας του Νομού Ηλείας, ονόματι Δαφνούλα, από γονείς όχι και πολύ εύπορους.

Ο πόλεμος τού ΄40 και οι ιδεολογικές επιθυμίες των έξω και μέσα αρχών τής τότε εποχής, που εδημιούργησαν τον εμφύλιο πόλεμο, μού επρόβαλαν τα εμπόδια ώστε να μην μπορέσω να ακολουθήσω τα ανώτερα και ανώτατα επίπεδα τής μαθητικής παιδείας που το κράτος είχε δημιουργήσει. Και ειδικά όταν βρέθηκα στο παιδομάζωμα που έκανε η ιδεολογική παράταξη εκείνων που αναφέρονταν ως «λαϊκοί αποκαταστάτες» των ανθρώπων, αυτό μού απέκοψε τις σκέψεις μου να βρω τον τρόπο για την σχολική μου πορεία. Διότι, δραπετεύοντας από τις πρώτες ώρες τής συλλήψεώς μου, με ανάγκασαν οι καταστάσεις να καταφύγω, μέσω ειδικών διακινήσεων, εις την Κόρινθο. Eκεί έπρεπε να εργάζομαι, για να ζήσω, διότι δεν είχα από κανέναν συμπαράσταση και ούτε υπήρχε τότε οργανωμένη νυχτερινή εκπαίδευση από το κράτος.

Και εφ’όσον συνέβησαν όλα αυτά και μού εμπόδισαν την μαθητική παιδεία, παρέμεινα με την παιδεία που μού έσπερναν κατά τακτικούς καιρούς οι Επουράνιες Θέσεις... Εκείνο που παρέμεινε ακέραιο μέσα μου ήταν να διατηρώ τις άμεσες επικοινωνιακές σχέσεις μου με μια ειδική προσευχή προς τις Φωτεινές Ιερές Θέσεις τού Δημιουργού και αυτή η επιθυμία εγεννήθηκε από την πολύ μικρή μου ηλικία. Και τα συγκινησιακά μου δεν μού ζήτησαν ό,τι βλέπω και ό,τι ακούω να το αποκαλύπτω σε κανέναν. Μόνον να το διατηρώ μέσα μου σαν μια πολύ ωραία εσωτερική μου χαρά..

Όμως οι γραφές των ανθρώπων δεν έπαψαν να μού δημιουργούν το ενδιαφέρον να τις παρακολουθώ. Και αυτό το θεώρησα και πάρα πολύ ωφέλιμο, να μελετώ τα διάφορα βιβλία εκείνων που τους ανέφεραν ως «ειδικούς γνώστες».

Πορευόμενος σε μιαν επαγγελματική πορεία για την επιβίωσή μου, ο χρόνος όρισε να βρεθώ στην Αθήνα. Μετά από αρκετά χρόνια βρέθηκα σε μια διάλεξη που την παρακολουθούσαν αρκετοί των γραμμάτων και τού πνεύματος, όπως αναφέρονται. Εκεί βρέθηκε και ένας επώνυμος Έλληνας τής Φιλοσοφικής Σχολής τού Πανεπιστημίου τού Μονάχου και, κάνοντάς του εγώ δύο ερωτήσεις, η απάντησή του ήταν να μου ζητήσει να τους μιλήσω! Αυτό και έκανα.

Από εκείνη την στιγμή και μετά άρχισε ο κόσμος να με αναζητά. Όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε πολλές χώρες τού εξωτερικού. Βλέπετε ότι ορισμένες καταστάσεις δεν επιτρέπουν οι Νόμοι τής Δημιουργίας να κρυφθούν...

Αποκαλύπτοντας, λοιπόν, πολλά ειδικά σημεία τής οργανικής λειτουργικότητας τού ανθρώπου στην ψυχοβιολογία της, τους προσέφερα και πολλές θεραπείες.

Αυτά όλα με οδήγησαν να γράψω τα βιβλία: «Αυθεντικές ιστορίες παραφυσικών φαινομένων από την Πίνδο», «Η Αποκάλυψη μετά τού Ιωάννου», «Το επόμενο βήμα της Δημιουργίας», «Ο άνθρωπος στην άγνωστη πορεία του», «Αισθησιογονίες» και «Η Γνώση Αποκάλυψη».