ΣΧΕΣΙΑΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ

Η καλλιτεχνική δραστηριότητα δεν αποτελεί μία αμετάβλητη ουσία, αλλά ένα παιχνίδι του οποίου οι μορφές, οι τροπικότητες και οι λειτουργίες μεταβάλλονται και εξελίσσονται ανάλογα με την εκάστοτε εποχή και το εκάστοτε κοινωνικό συγκείμενο. Αποστολή του κριτικού είναι να μελετήσει εκ του σύνεγγυς αυτήν τη δραστηριότητα καθώς εξελίσσεται σε ενεστώτα χρόνο. [...] Έπειτα από τη σφαίρα των σχέσεων μεταξύ Ανθρωπότητας και θεότητας, εν συνεχεία μεταξύ Ανθρωπότητας και αντικειμένου, η καλλιτεχνική πρακτική εστιάζεται πλέον στη σφαίρα των διανθρώπινων σχέσεων. Αυτό μαρτυρεί η τρέχουσα καλλιτεχνική δραστηριότητα από τις αρχές της δεκαετίας του 1990: ο καλλιτέχνης επικεντρώνεται όλο και περισσότερο στις σχέσεις που πυροδοτεί το έργο του μεταξύ των παραληπτών του ή στην επινόηση μοντέλων κοινωνικότητας. Αυτός ο συγκεκριμένος τύπος παραγωγής δεν προσδιορίζει μονάχα ένα ιδεολογικό και πρακτικό πεδίο, αλλά και μία σειρά από νέους μορφικούς τομείς.