ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η μονογραφία αυτή είναι μια από τις ελάχιστες στην ελληνική Βιβλιογραφία που αναλύει τη διάδραση μεταξύ ρύθμισης και διακυβέρνησης, τόσο σε εθνικό (ελληνικό) επίπεδο, όσο και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η προσέγγιση που υιοθετείται είναι εξ ορισμού διεπιστημονική, καθώς για την κάλυψη όλων των πτυχών του ζητήματος απαιτείται η συνδυασμένη εφαρμογή πολλών επιστημονικών πειθαρχιών, εκκινώντας από τη νομική επιστήμη ως βασικό πεδίο μελέτης των κανόνων δικαίου, και εν συνεχεία αξιοποιώντας σημαντικό μέρος του γνωστικού πεδίου της πολιτικής επιστήμης και της διοικητικής επιστήμης, ενώ βασικό σημείο εμπλουτισμού της προσέγγισης αποτελεί η επιστράτευση διδαγμάτων της πολιτικής οικονομικής και της δημόσιας οικονομικής. Κεντρικό σημείο της ανάλυσης συνιστά η εκτίμηση πως το δίκαιο, ως μηχανισμός δημιουργίας πλαισίων και προσδιορισμού ρόλων (αρμοδιοτήτων δράσης), τα οποία εδράζονται σε (νοούμενες ως) προϋπάρχουσες γενικές αρχές και αξίες, ενέχει έντονα περιγραφικά και κανονιστικά χαρακτηριστικά, περιορίζοντας έτσι τη δυνατότητα για μια πλήρη ερμηνεία της διακυβέρνησης και της ρύθμισης. Έτσι λαμβάνεται υπόψιν το γεγονός ότι η μελέτη της ρυθμιστικής λειτουργίας στο πλαίσιο της διακυβέρνησης καταγράφει στενούς δεσμούς μεταξύ της άσκησης της εξουσίας, υπό τη μορφή πολιτικών επιλογών σχετικά με το είδος και το περιεχόμενο των ρυθμίσεων, και των διαδικασιών οικονομικής διάδρασης και συναλλαγής που υπάρχουν σε μια σχετικά ελεύθερη αγορά, στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Συνεπώς οι ρυθμίσεις προσεγγίζονται ως συντελεστές του θεσμικού πλαισίου, που δεν ορίζουν απλώς το πεδίο διάδρασης σε μια οργανωμένη σε κράτος κοινωνία, αλλά και θέτουν περιορισμούς και δημιουργούν τις βάσεις για τις πιθανές επιλογές των δρώντων στην κοινωνία, "δομώντας" τις οικονομικές δραστηριότητες, τις κοινωνικές σχέσεις, τις πολιτικές διεργασίες, τα δε αποτελέσματα των σχετικών εξελίξεων εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το ρυθμιστικό πλαίσιο, εντός του οποίου λαμβάνουν χώρα.