ΑΔΕΙΟ ΑΛΟΓΟ

Πρόκειται για ένα παράξενο μυθιστόρημα, άγρια τρυφερό, ευγενικά βλάσφημο, σαρκαστικά ανθρώπινο. Είναι ένας παραληρηματικός εσωτερικός μονόλογος ενός αϋπνιακού πενηντάρη, μια ολόκληρη νύχτα, μέχρι το ξημέρωμα. Ο ήρωάς του, ο Ηλίας Πανταζής, είναι ένας μονόχνοτος, πικρόχολος, οργισμένος, βωμολόχος, μισογύνης και μισάνθρωπος τύπος που τα έχει χάσει όλα. Για να το αντέξει, για να βγάλει τη νύχτα, αφηγείται παράξενες ιστορίες στον εαυτό του, θυμάται περιστατικά της ζωής του, αναχαράζει ό,τι τον πληγώνει και τον διασκεδάζει και, βέβαια, φαντασιώνεται εκδίκηση. Είναι μία ακόμα από τις απασφαλισμένες χειροβομβίδες, που η Κρίση έσπειρε δίπλα μας και περιμένουν ένα ελάχιστο κάτι για να εκραγούν. Όμως, σαν γνήσιο τέκνο της βλάσφημης Γενιάς της Μεταπολίτευσης, ο Ηλίας Πανταζής ξέρει και να σαρκάζει: τους άλλους, αλλά κυρίως τον εαυτό του. Κι αυτή η χλεύη, αυτή η βγαλμένη γλώσσα προς τα όσια και τα ιερά, προς τα σοβαρά και τα θέσφατα, είναι η μόνη σανίδα σωτηρίας, που πάνω της γαντζώνεται η ανθρωπιά του.