ΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙΝΟΣ

Αρνούμαι να δεχθώ πως το κρασί είναι μόνο η γεύση του. Δεν μπορεί να είναι μόνο το γευστικό του στίγμα - είναι όλες οι κάθετες, οριζόντιες και διαγώνιες που τέμνονται σε αυτό. Επίσης αρνούμαι να δεχθώ πως το κρασί αφορά μόνο την αίσθηση της γεύσης και της όσφρησης. Δεν αφορά καν μόνο το σώμα - έχει να κάνει με το μυαλό, το πνεύμα, την καρδιά, την ψυχή. Το κρασί είναι ένα παράθυρο που μέσα από αυτό μπορείς να ανακαλύψεις ολόκληρες κουλτούρες, πολιτισμούς, ανθρώπους, τρόπους και τόπους. Τέλος, η απόλαυση του κρασιού, όπως και άλλες απολαύσεις στην ζωή μας, είναι τόσο έντονες γιατί εμπεριέχουν πάντα ένα στοιχείο έκπληξης. Το επόμενο κρασί που θα δοκιμάσουμε, το επόμενο αμπέλι ή ο επόμενος τρύγος μας ευχαριστούν γιατί μας εκπλήσσουν. Αν υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο που το κρασί αυταπόδεικτα υφαίνεται στον πολιτισμό, στην κουλτούρα, στο πνεύμα και στην ψυχή, αυτό είναι το Άγιον Όρος. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως μόνο και μόνο το γεγονός πως το Άγιον Όρος αγκάλιασε τον οίνο με τον τρόπο που τον αγκάλιασε, αποδεικνύει τον πολύπλοκο χαρακτήρα, την πολυδιάστατη σημασία του κρασιού. Ένα τέτοιο βιβλίο για τα κρασιά του Αγίου Όρους, έπρεπε να έχει γραφτεί εδώ και χρόνια. Όμως, το ότι γράφτηκε από μια γυναίκα είναι το στοιχείο της έκπληξης που το κάνει απίστευτα απολαυστικό. Φυσικά, αφού γράφτηκε από μια γυναίκα, αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την καταπληκτική Ελένη Κεφαλοπούλου, που αγαπά ουσιαστικά το Άγιον Όρος, ενώ γνωρίζει σε βάθος το κρασί. Είμαι σίγουρος ότι θα το ρουφήξετε.