IN NOMINE DOMINI

"Ανεπαίσθητα και με τεράστια προσπάθεια, εκείνα τα γκριζογάλανα μάτια που λαμποκοπούσαν τώρα μπροστά του, τον μετέφεραν μερικές εβδομάδες πίσω. Το ίδιο παλτό, το ίδιο κομποσκοίνι, η ίδια κορμοστασιά. Και μέχρι να κάνει τούτο το συνειρμό, ένα ακόμη κοράκι προσγειώθηκε στο έδαφος μπροστά τους. Και έπειτα ένα ακόμη. Σε λίγα δευτερόλεπτα ακόμη ένα. Το ένα δίπλα στο άλλο, σχεδόν στοιχισμένα, κοιτάζοντας όλα προς την ίδια κατεύθυνση: τον Άγγελο. «Πέρασες από μπροστά μας», είπε τελικά. «Στο λιμάνι». «Αυτό σου θυμίζω μόνο;» χαμογέλασε ειρωνικά ο άντρας. «Εσύ δεν ήσουν;» ρώτησε ο Άγγελος δίχως να πάψει να τον περιεργάζεται. «Ναι, εγώ ήμουν. Πέρασα από μπροστά σου», τον διόρθωσε με το ίδιο ειρωνικό χαμόγελο και παίζοντας πάντα με το κομποσκοίνι. «Δεν υπήρχε κανείς άλλος εκεί». «Ήμουν με τον Αλέξανδρο», αντέτεινε ο Άγγελος. Ο άντρας έγειρε ελαφρώς το κορμί του προς το μέρος του ξανθού νεαρού και τον κάρφωσε με το βλέμμα του, ταυτόχρονα με το πτηνό που ήταν ακόμη γαντζωμένο στο χέρι του. «Ήσουν;» του χαμογέλασε."