ΜΠΑΡΜΠΑ ΤΖΩΡΤΖ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Είναι η μοναδική φορά που έχω λυπηθεί βάζοντας “τέλος” σε κάτι που έγραφα καιρό. Πέρασα τόσο ωραία με τον μπαρμπα-Τζωρτζ και την παρέα του, τις ιστορίες τους, τις αγάπες τους, την απελπισία τους, την ποιητικότητά τους, τους απίθανους έρωτές τους, την υπέροχη ανθρωπιά τους, τις πλάκες τους και τα μεθυσμένα φευγάτα ξενύχτια τους.