ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΡΡΙΜΜΕΝΑ

Ο Κ.Γ. Βασιλείου με τα “ατάκτως ερριμμένα” εισάγει ψευδαισθήσεις, ήτοι μια διαυγή παρερμηνεία της ψυχοδομής του γίγνεσθαι. Ιχνογραφεί με δεξιότητα συμβολικές μικρογραφίες κοινωνικών ομάδων και παράλληλα αξιολογεί αντιφατικές προσωπικές ασκήσεις ή εμβόλιμες εναλλαγές, που αρθρώνουν εγχώριες ηθογραφικές αναθεωρήσεις. Μεταποιεί τις ανθρώπινες οδύνες και σκώπτει ανηλεώς τον συνθηματικό ρεαλισμό. Εμπνέεται από αυτοσχεδιασμούς και με παρρησία επιδίδεται σε σαρκασμό της ατομικής γυμνότητας, που επικαλύπτεται με έωλα ερμηνευτικά αποστάγματα. Η εξουσία, ως φυσική συνέπεια ατομικών παθών και ματαιοδοξίας, βρίσκεται στο στόχαστρο του φλεγματικού συγγραφέα. Στα έντεκα διηγήματα της συλλογής διακρίνονται οι “ψηφίδες στη αρμονία των αντιθέσεων”, ως εάν αναφαίνεται διαφυγή από πανούργα ιδεολογήματα, ωθούντα στην παρακμή. Η διασπασμένη λογική συγκρότηση των σημαινόμενων, αφού ταξιδεύει, χωρίς πυξίδα, σε αχαρτογράφητα πελάγη, επανέρχεται πάνοπλος, διδάσκουσα την ευτέλεια των πεισιθάνατων. Πάντως, υπονοείται μια τελική νίκη της σαφήνειας, της θεσμικής ιερότητας και των ανανεωτικών επελάσεων. Η συλλογή διηγημάτων “ατάκτως ερριμμένα” είναι Ευαγγέλιο των απανταχού ευαίσθητων υπάρξεων, οπότε η ανάγνωσή της θα ανανεώσει σωματικές διεγέρσεις και θα επιφέρει εφιαλτικό εκμηδενισμό του γλωσσικού γεγονότος.