ΑΠ ΤΟ ΛΑΟΥΤΟ ΣΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙ

Στην ποίηση του Μαργιόλα, ήδη από τις πρώτες ποιητικές τουσυλλογές, αυτά τα νοητά χωρικά και χρονικά μονοπάτια μεταξύτης μουσικής και της γλώσσας, του συλλογικού τραγουδιού καιτου μοναχικού ύμνου, του ποιήματος και της σιωπής ζωγραφίζονταιαπό το «κάλεσμα των θαλασσών».Η χορογραφία της θάλασσας είναι αιώνια· πάντοτε παίρνει μαζί τηςό,τι αγγίξει το κύμα της, αλλά επιστρέφει και εξαγνίζει ό,τι εκείνοφέρει στη στεριά. Είτε είναι μύθοι και αφηγήματα μεγάλων ιδεών,είτε είναι όνειρα και μικρές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων.