ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΤΥΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Από το 2009, η οικονομική κρίση κλονίζει το νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα. Σήμερα, αν και εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται παράδοξο, την “επιστροφή” στο κράτος -ή, έστω, σε περισσότερο κράτος απ' ό, τι ως χθες- υποστηρίζουν πλέον και πολλοί που, εδώ και τρεις δεκαετίες, συγκαταλέγονταν στους ακραιφνέστερους πολέμιούς του. Σε αυτή την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συγκυρία της αλλαγής του πολιτικού-οικονομικού παραδείγματος, όπου η ιδεολογία του New Deal ξανακερδίζει έδαφος στις Ηνωμένες Πολιτείες του Μπάρακ Ομπάμα, και όπου ο Κέινς, με μικρές παραλλαγές, φαίνεται να “επιστρέφει” στην Ευρώπη, η εμβληματικότερη μεταπολεμική γενιά στο χώρο της διανόησης, η γενιά του '68, αποσύρεται σιγά σιγά από το ιδεολογικό προσκήνιο.Αφήνει τίποτα πίσω της; Η πραγματική συμβολή της στη διαμόρφωση των ατομικών και των συλλογικών προτύπων του καιρού μας είναι, άραγε, ανάλογη προς το θόρυβο, που κατά καιρούς προκάλεσε;