Ο ΑΝΤΑΡΤΗΣ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΣ

Πολλές φορές διαμελίστηκα σαν τα ξερά φύλλα και σκορπίστηκα ανάμεσα στις αναμνήσεις μου. Όταν ήμουν άστεγος, μάζευα την καρδιά μου είτε πάνω στα φορεία των ασθενοφόρων είτε κάτω από τις σκιές των ιστορικών αγαλμάτων στα πάρκα. Παρατήρησα τα μαλλιά μου ν' ασπρίζουν όταν, για να μη χάσω τις δυνάμεις μου, έκλεβα γάλα ή ψωμί ή όταν μερικές φορές οι θρησκευόμενοι άνθρωποι αυτής της άχρωμης πόλης των Βαλκανίων, μου έδιναν σούπα για να φάω μέσα σε πλαστική σακούλα του σουπερμάρκετ κι έτσι με χαμένη τη δική μου καρδιά ένιωθα να πιέζομαι από τη δική τους.